Zbierz całe ognisko!
Całe ognisko?
Całe ognisko.
Na dzisiejszym kielikurssi (kursie językowym) nasza opettaja (nauczycielka) pomiędzy nauką końcówek do partitiivi, illatiivi, czy też ablatiivi (nazwy przypadków) rzuciła nam kartkę z językowymi łamańcami.
Uśmialiśmy się. Cała załoga grupy o wdzięcznej nazwie „a little bit more advance”: Hiszpanka, Szwedka, Kanadyjka, Meksykanin, Albańczyk, Australijczyk, Polka i Kurd, uśmiała się razem, jak jeden mąż. A teraz koniecznie muszę wam pokazać dlaczego (tłumaczenia zdań są na tyle wierne, na ile byłam w stanie się zmierzyć z ich angielskim przekładem):
Ääliö, älä lyö, ööliä läikkyy!
Idioto, nie bij, piwo się wylewa!
Gödöllön pöllö töllöttää, möllöttää, köllöttää ja ööliä löllöttää.
Sowa z miasta Gödöllö rozgląda się dookoła, dąsa się, leniuchuje i konsumuje piwo.
Enenenen, en enenene. Być może wzrosnę, być może nie wzrosnę.
Appilan pappilan apupapin papupata pankolla kiehuu ja kuohuu.
Na plebanii w Appila gotuje się na piecu należący do pomocnika pastora gar fasoli.
I na koniec moje ulubione:
Kokoo kokoon koko kokko! Koko kokkoko? Koko kokko.
Zbierz całe ognisko! Całe ognisko? Całe ognisko.
Albo nie. Na koniec będzie magiczne słówko: hääyöaie, po angielsku „a wedding night intention”.
Kto nie zauważył siedmiu spółgłosek obok siebie ten gapa.
